Cunde o pánico na horta do ROU

Remexendo no abono orgánico apareceron varios exemplares deste simpático bichiño aínda que creo que ninguén se parou ben a mirar se os nosos hóspedes teñen ou non patiñas. En principio houbo unha ondada de pánico ante o que coidabamos a presencia de serpes velenosas tan perto de nós! Pero non, con patas ou sen elas, son lagartotes que poden chegar a acadar o medio metro de longo e, atención ao dato, vivir ata 50 anos. Así que creo que levan máis tempo ca nós pola horta e que están para QUEDAR. 

Teremos que abrir en serio unha liña de investigación de todos os pequenos habitantes do noso xardín: xoaniñas, lombrigas ou miñocas, caracois, lesmas, arañiñas, pulgóns, eslizóns e tal. Teremos que ver como se levan entre eles, porque algúns son depredadores naturais doutros, co cal evitamos matar nada con químicas agresivas e deixamos que actúe o equilibrio natural.

Neste punto da historia hortícola do Uruguai, temos os participantes na experiencia piloto divididos en dous bandos máis ou menos claros: os que xa de ningunha maneira queren volver entrar na horta e os que desexan ardentemente volver para poder tocar os eslizóns, ver se teñen patiñas, escamiñas e cousas desas. Como o curso está por rematar,  poderemos dar cumprida satisfacción ás intencións de todo o mundo e a todo isto digo eu, canto aprendemos este ano!

Visita á Granxa-escola de Ponteareas

mapoulas de California

nun invernadoiro cheo de caléndulas

ceboliño para a sementeira

 fermosos exemplares de estevia, a doce revolución

Co alumnado de 1º da ESO e algúns alumnos de PT, todos eses colaboradores co grupo da horta escolar, visitamos esta mañá a Granxa-escola de Ponteareas. Recibíronnos uns prados de mapoulas douradas , un par de fermosos exemplares de coníferas e unha monitora, profesora da escola, que nos atendeu marabillosamente amosándonos todas as dependencias, hortas e xardíns. Quedamos abraiados co traballo que están a realizar neste centro educativo público, pioneiro en moitas das súas investigacións. Moi lonxe dos monocultivos industriais que necesitan química masiva para sobrevivir, na granxa-escola apréndese a cultivar e manter os cultivos de maneira ecolóxica, con abonos orgánicos e métodos biolóxicos para previr e combater as pragas. Tiramos moitas ideas para a nosa horta, por exemplo, protexer os cultivos con plantas aromáticas  e plantación diseminada de allos. Tamén aprendemos que calquera planta aromática ou comestible que se críe onde hai allos, incrementa o seu sabor. Vimos as viñas cultivadas con diferentes técnicas para mellor aproveitamento do sol. As quiwieiras, seriamente ameazadas por unha praga que se extende xa a nivel mundial. O aproveitamento de todos os residuos orgánicos, tanto das podas como do comedor do centro. E uns deseños moi chulos para xardín, feitos polos alumnos, dende o proxecto en papel ata a súa materialización sobre o terreo. A última hora, estivemos no obradoiro de mecánica, onde o alumnado aprende o funcionamento e reparación de toda a maquinaria que se usa na horta, tanto en invernadoiros como en exteriores. Ah! tamén comemos morodos apañados directamente  das plantas e recén lavados pola chuvia. Unha gozada!

vento en popa a toda vela na horta do Uruguai

Estas chuvias de maio levaron a nosa horta a unha nova dimensión. Onde non había máis que vexetación ventureira conseguimos que agromasen as leitugas, as cebolas, os allos, as cabazas, os chícharos, algunha pataquiña, polo menos un xirasol, uns pés de millo, unhas poucas tomateiras e un ramallo de plantas aromáticas como o romeu, a xarxa, a menta, o tormentelo, morodos, caléndulas  e......lirios, lirios orientais. Tamén prenderon fresias e xeranios, así que o que en principio ía ser horta estase convertendo nunha horta-xardín con ánimos declarados de continuidade. Todo o alumnado participante está encantado coa actividade. Carrexamos madeira de podas descontroladas para facer divisións provisionais dos cultivos. Coa axuda de Carmen, a profe de plástica, fixemos cadrantes por grupos. Aproveitamos a herba segada para facer abono, mesturada con algas das praias de Teis . Cavamos, sachamos, achandamos, plantamos, regamos e os froitos non se fixeron esperar. Xa empezamos a levar leitugas para comer. As tomateiras están en flor e xa empezan a verse os tomatiños, en maio!. Os lirios rebentaron en todo o seu esplendor e as fresias despiden das súas humildes flores un arrecendo delicado e moi peculiar. Agroman por todos lados ideas de novas plantacións no terreo que aínda está sen traballar,. Para o ano queremos plantar froiteiras e montar unha viña, E unha quiwieira! Así que hai que empezar a estudar o lugar máis adecuado para cada especie. Con este terreo e este clima calquera idea estamos seguros que terá viabilidade. Do proceso fomos tirando fotos 

operación Maceira, trazamos un circo arredor

cubrimos o suco coas pedras da primeira cavada

mentres, nos cadrantes por grupos, sementamos as cabazas

as leitugas

e os chícharos e ceboliños

 En abril a maceira rebentou en flor

Fixemos unha microfesta laboral para celebralo

 e non tardaron en vir o resto das flores

o lirio oriental do Uruguai

as fresias

cabazas

leitugas

cebolas

chícharos- cab azas

o xardín

a horta vista dende a 2ª planta